Bugün Şerife

Yarın arife,öbür gün bayram.. Geçer sene de böyle yazmıştım.. Nasipse bu bayramı da göreceğiz.. Sağ olanlara kısmet oluyor.. Geçen yıl bu vakitler sağ olanlara ise ancak rahmet dileniyor.. Seneye kimbilir kimler görebilecek bayramı,kimlere nasip olmayacak.. O zaman herkese ve kendime iyi,neşeli,sağlıkla geçen,huzur dolu nice nice bayramlar diliyorum..

Ihlamurlar ve Orhan Kemal

Sonunda ıhlamurlar da çiçek açtı.. Yağışlı ve serin hava uzun sürünce çiçek açmakta geç kaldılar bu sene.. Ama ne gam.. O başdöndürücü kokularıyla sahneye çıktılar sonunda.. Bugün epeyce bir ıhlamur topladım.. Kütüphanedeki masaların üzerine serdim.. Kurusunlar bakalım.. Sabah erken kalkıp mezarlık ziyaretini ve sabah yürüyüşünü bitirip günlük işleri de halledince Orhan Kemal'li buluşuyoruz.. Sokaklardan Bir Kız'ı bitirdim..

Vukuat Var'a başladım.. Çok fazla diyalog ve biraz uzatılmış anlatım havası zaman zaman okuyuşu olumsuz etkilese de Orhan Kemal külliyatını bitireyim bu yaz.. Sokaklardan Bir Kız sinemaya uyarlanmıştı ..

Hülya Koçyiğit'in başrolünde olduğu .. Filmdeki konu nasıl işlenmiş bilmiyorum;romanda barda çalışan ve hoppa bir kadın olan annesi yüzünden babası katil olan Nuran'ın önce amcasının sonra annesinin evinde yaşadığı çileli çocukluk ve gençlik yıllarından sonra tanıdığı, gemilerde makinist olarak çalışan,kendisi gibi bir çocukluk yaşamış olan Cevdet'le evlenip ikisinin de özlediği masum ve temiz yuva kurma özlemi anlatılıyor .. Bol diyalog ve yazarın kendisini kaptırıp uzattığı paragraflarla birlikte..

Umutsuzlar

Filiz Akın'ın oynadığı bir filmin de adıydı.. Ama benim demek istediğim o değil .. Hafta sonunda üniversite sınavlarında görevliydim.. Cumartesi günkü oturumda,on beş kişilik sınıfımda sınava girecek iki kişi gelmedi.. Eh,olabilir,dedim.. Pazar günkü oturumda ise on beş kişilik sınıfta yedi kişi yoktu.. Şaşırdım kaldım.. Yan sınıftaki görevlide de aynı şaşkınlık vardı.. Onun sınıfında da aynı sayıda gelmeyen olmuş.. Sanırım diğer sınıflarda da benzer durumlar yaşandı.. Sınava girmek için başvurup da soruları görmek ve çözmek için bile hevesi kalmamak nedir? Başvurmuş,harcını ödemiş,yaşadığı şehirde ulaşım sorunu da yok.. Ama ortada soruyu çözmesi gereken başvuran aday yok.. Hem de bir değil,iki değil,sınıfın yarısı olan yedi kişi birden yok.. Yıllardır bu sınavlarda görevli olurum,hiç böyle bir durumla karşılaşmamıştım.. Nasıl yorumlamak gerektiğini bilemedim..

İki Kitap Daha

Yiğit Okur'un Piyano ramanını bitirdim.. İkinci okuma.. Cevat Bey'in ve hayatına karışan diğer kişilerin ilginç öyküsü,yazarın her zamanki akıcı anlatımıyla su gibi aktı.. Geçmişini öğrenmekten ödü kopan sadece gününü yaşayan,çalışmak ve üretmek yerine ailesinden kalan serveti bitmeyen bir iştah ve umursamazlıkla tüketen;tabiî bu arada ömrünü de tüketen Cevat Bey ve kendisi gibilerin hikayesi.. Kimi kez kızarak kimi kez de özenerek okudum.. Daha da önemlisi otobiyografik izlerle yazan Yiğit Okur'un aslında kimin ve/veya kimlerin öykülerini yazdığını da daha çok merak ettim..

Bir süredir elimde olan Hüküm Gecesi de bugün bitti.. Yakup Kadri'nin Balkan Savaşı öncesi,sırası ve sonrasındaki olayları,İttihat ve Terakki-Hürriyet ve İtilafçılar çekişmelerini gerçek kişilerin isimlerini vererek anlattığı,epeyce karamsar bakışlı bir romandı.. Ama ne kadar doğru tespitlerle..

Hulki Bey Ve Arkadaşları

Yiğit Okur okumaya devam.. Dün gece uykum kaçınca Piyano'ya başladım,yarıladım.. Hafta sonunda da Hulki Bey ve Arkadaşları'nı bitirdim.. İkinci kez.. Yazarın da okuduğu Galatasaray Lisesi öğrencisi olan dört kafadarın yıllara yayılan arkadaşlıkları 6-7 Eylül Olayları'nı da içeren bir örgüde anlatılmış.. Benim ikinci kez okuma nedenim aslında İstiklal Savaşı'nın sonundaki Büyük Taarruz'da,Tınaztepe'de şehit olan "Darülfünun mezunu Muktim Bey"in cephe arkadaşı Abdurrahman Bey'e son sözleriyle birlikte armağan ettiği saatin öyküsünü okumaktı.. Bu konudan Deniztaşları'nda da söz ediliyordu çünkü.. Yazarın bazı konuları izleyen romanlarda da yazmak eğilimi/geleneği/isteği/alışkanlığı nedeniyle sayfaları birbirine bağlamak gerekebiliyor bazen.. Ama o kadar akıcı bir dili var ki,hiç aldırmadan, tekrar okumaya üşenmiyorsunuz.. Bunu birkaç yazar için daha tekrar edebilirim.. Mesela Ayfer Tunç,Yakup Kadri,Kemal Tahir ..

Hanımeli

Leylakları gelecek yıl görüşmek üzere uğurladık.. İki kavanoz leylak reçeli de yanıma kar kaldı o mis kokulu günlerden.. Her ne kadar reçele o koku sinmese de.. Sadece hafif mor renkli ve acımsı tatta bir çiçek reçeli oldu ama olsun.. Ben onu yerken yine de leylakların kokusunu burnumun ucunda duyuyorum,önemli olan o.. Neyse.. Leylaklı günler bitti.. Sırayı hanımeli günleri aldı.. Yaz boyu devam eden kalender,mütevazı ama kokusu ile hiç de mütevazı olmayan güzelim çiçeklerin saltanatı başladı.. Yol boyu evlerin,apartmanların bahçelerinden salınan kokuları,köşeleri bucakları tutuyor.. Oktay Rıfat onlar için de söylerdi herhalde,o dizeleri,biraz değiştirerek..

Deniz Taşları

Yiğit Okur'un 2.kez okuduğum kitabı.. Bir konağın çevresinde yaşayanların hikayelerini anlatıyor.. Nazan ve Tarık ve birbirlerine olan aşkları,sonra başka yerlere savrulan bu iki kişinin hayatlarına giren başkaları.. Sürükleyici anlatımını beğendiğim ve ne yazık ki artık hayatta olmayan Yiğit Okur'u bu vesileyle anmış da olayım.. Yazdıklarıyla da tekrar tekrar okuyacağız onu.. Her neye dönüştüyse huzur içindedir umarım..