Ebedi Barış

İstanbul Devlet Tiyatrosu'nun bir haftalığına Ankara turnesine gönderdiği oyunu hafta sonu Şinasi Sahnesi'nde izledim.. Savaş konulu oyunların bu sezon üçüncüsü olunca biraz düşünmedim değil.. Ama izlerken iyi bir seçim yaptığımı anladım.. İyi ki bu oyunu seçmişim..

Dekoru,kostümü,müziği,ışığı özenildiğini gösteriyordu zaten.. Asıl aradığım ve giderek az bulduğum oyunculuk ise yerli yerindeydi.. En çok da buna memnun oldum..

En son Hayvan Çiftliği'nde oyunculardan onları zorlayan performanslar istendiğini görmüştüm.. Burada da onun kadar olmasa da 'oyunculuk' görmenin hazzını yaşadım/k.. İspanyol yazar Juyan Mayorga'nın oyunu daha önce de farklı rejilerle ,oyuncularla sahnelenmiş.. Onları izleme fırsatım olmadı.. Buradaki sahneleme için konuşmak gerekirse,seyirci olarak iyi bir oyun izleme beklentimi/zi karşıladı,demeliyim.. Daha başka böyle oyunlar izleyebilmek dileğiyle..

İnternette oyunun konusu ile ilgili bilgiler vardı ama kısaca anlatayım: İlaç verilerek uyutulan üç köpek,antiterör köpeği olarak yetiştirilmek üzere bir test kampına getirilirler.. Jon Jon,Emanuel,Odin..

Uyandıklarında önce nerede olduklarını anlamaya çalışırlar.. Sonra birbirlerini tanımaya.. Bu arada niçin getirildiklerini anlayınca rekabet ve öne geçmek için hırslar,yalanlar,ötekini karalamalar ortaya çıkar.. Bu arada sürekli testlere tâbi tutulmaktadırlar.. Sonuçta içlerinden sadece biri kazanacaktır.. Yarış giderek kızıştıkça birbirlerine karşı daha acımasız ve vahşi davranmalarının gerektiği de ortaya çıkar.. Ebedi Barış'ı anlatmaya,diğerlerinin fikirlerini buna yatırmaya çalışan Emanuel bile bu yarışa kapılır..

Köpekler arasında geçer gibi yapılarak acımasız dünya düzeninin insanı nasıl vahşileştirdiğini,"ebedi barış"ın bir ütopyadan başka bir şey olamayacağını acı acı düşünerek izledik sahnede anlatılanları.. Keşke bütün insanlar doğru akılla,doğru düşünceyle ortak noktada buluşabilse,gerçekten ebedi barış kurulabilse..

Emanuel rolünde Alp Ünsal(fotoğrafta,altta en solda),Jon Jon rolünde Doruk Nalbantoğlu(altta ortada),Odin rolünde Murat Yatman(altta sağda),özellikle o, bundan sonra oyunlarını takip edeceğim isimler olacak..

Boş Şehir

9 Kasım'da Küçük Tiyatro'da izledim.. Diyarbakır Devlet Tiyatrosu'nun oyunu.. Ankara'ya turneye gelince benim de tercihim oldu.. Daha önce hiçbir oyununu izlemediğimiz Makedon yazar Deyan Dukovski'nin kaleme aldığı oyunu Bilge Emin çevirmiş,Nesimi Kaygusuz yönetmiş..

Hakan Latifoğlu ve Mustafa Murat Latifoğlu da iki kişilik oyuncu kadrosunu üstlenmiş.. Oyunda da iki kardeş anlatıldığı için iki kardeşin(yoksa kuzen mi)rol alması ilginç olmuş.. Bir perdelik oyun,dünyadaki savaş atmosferinin sanatçıları,yazarları nasıl etkilediğinin bir örneği..

Dünyanın herhangi bir bölgesinde geçebilir aslında anlatılan.. Asker de olsalar nihayetinde insan olan bireyler için savaş dışında da düşündükleri şeyler vardır.. Kadınlar,aileleri,eğlenmek,hayatın kendisi ve kendileri,kendi hayatları elbette.. Bunu konuştukları,döğüştükleri,eğlendikleri ama bu arada savaşını tam ortasında olduklarını da hiç unut/a/madıkları bir oyundu..

Kendi adıma seçimimden memnun kaldım.. Bu hafta sonu yine savaş konulu bir oyun izleyeceğim.. Bu kez İstanbul Devlet Tiyatrosu'nun bir turne oyunu.. Ebedi Barış.. Ondan sonra üçüncü bir savaş konulu oyun izleyebilir miyim,bilmiyorum,sanmıyorum..