Geçen cuma akşamüzeri eve giderken kapılarının önünde gördüm Şakir Amca'yı..
Rahmetli annem hastanede yatarken Şakir Amca da bitişikteki odada tedavi görüyordu,tanışıklık oradan..
Yanında bir ufaklık,torunu olmalı,diye düşünürken kendisi de söyledi zaten..
"Benim kızım Hava'nın çocuğu olmuyordu.Bu sabinin de annesi ile babasıgeçen yıl bir trafik kazasında vefat etmişler.Çocuğa ninesi bakıyormuş,daha doğrusu bakamıyormuş.Benim Bursa'daki bir akrabam haber verdi.Biz de kızımla gittik.Uykudaymış.Uyanınca 'Anne!'diye kızıma sarıldı.Çocuk kucağına atılınca kızım da'Ben bunu bırakmam!'dedi.Ninesi de iyi bakmak,evlat edinmek üzere bize verdi.Aldık geldik.Evlat edinme işlemlerine başladık.Yakında işlemleri tamamlanıyor.Dört aydan beri her şeyimiz o oldu.Bana da çok düşkün.Bir gün görmese 'Dedeme gidelim !'diye tutturuyor.Şimdi de onu parka götürüyorum."
Yüreğim cız etti..
Şakir Amca bir buçuk diyor ama iki buçuk üç yaşlarında görünen çok sevimli bir çocuk olan Ömer de biz konuşurken dedesinin bacaklarına sarılıyordu.
Afacanlık yerine gözlerinden neden olgunluk aktığı da böylece belli olan Ömer'le dedesini parka doğru giderken bırakıp ben de yoluma devam ettim,aklımda Ömer'in derin, durgun bakan gözleri..
Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi!(İade edilene dek geçen 161.gün)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder