Şahin'im.. Canım..

Annem ve Döndü Abla'nın ortak ahbapları..
Annem de Döndü Abla da rahmetli olduktan sonra,onların anısına ben de ahbaplık ediyor,zaman zaman ziyaret ediyorum..
Geçen pazartesi akşamı telefonla aradı..
Kocasını kaybetmiş,bir kazada..
Telefonla taziye diledim;ama eve de gitmem gerek elbette..
Çarçamba günü okul çıkışı evine uğradım..
Yalnızmış,televizyonu açmış,onu izleyerek dertlerini uyuşturuyor..
Oturduk,tekrar taziye diledim..
Kendimden biliyorum,insanın çok sevdiği birini kaybedince neler hissettini..
Hep onu anlatmak,onu konuşmak,arada kendine yanmak,sonra yine ondan söz etmek..
O da öyle yaptı..
Anlattı,anlattı,anlattı..
İkindi vakti annemleri ziyaret ederim,diye düşünüyordum;ama yapamadım tabii..
Üçte gider,dörtte kalkarım,diye düşündüğüm ziyaret,onun sözünü kesmeyeyim diye, altıya kadar sürdü..
Kocası ile memleketleri Afyon'daki köylerine gitmişler,evlerinin tadilatı ile uğraşmışlar..
Her şeyi bitirmek üzere iken,kocası bir inşaat elemanı ile birlikte yolda bir tırla çarpışmış..
Araba otogazlı imiş,tırın altına girmekle kalmamış, alev almış,kocası da yanındaki işçi de yanarak ölmüşler..
Cesetleri teşhis etmek bile güç olmuş..
"Zaten ben görmedim."dedi..
Oğlu görmüş babasının son halini ve hala etkisi altındaymış..
19 Ekim'de olmuş kaza..
Henüz olayın üzerinden  üç hafta geçmiş,nasıl etkisinden kurtulsun..
Üstelik bir de ölen işçinin ailesi dava açmış,sigorta avukatları gelip hukuki konularda görüşmüşler..
İnsanın kafası yaşadığı acı şokun uğultusu içindeyken söylenenleri anlamakta güçlük çekiyor,kaldı ki hukuk meseleleri..
Ama kendisini toplayıp hem çocuklarına moral vermiş,hem avukatlara danışıp yol haritası oluşturmaya çalışmış,bir yandan da olabildiğince hızla toparlanıp günlük hayatını yeniden düzenlemeye..
Tıpkı 28 yıl önce babamın ani ölümüyle  annemin yaptığı gibi..
Kocası ona hep "Şahin'im"dermiş,o da kocasına "Canım"..
"Canım gitti !"dedi..