Kayıplar

Bir eğitim yılının sonuna daha geldik..
Geçen bir yılı birçok bakımdan değerlendirmek mümküm..
Aklımda en çok kalan kaybettiklerimiz oldu..
Yaz sonu eski bir öğrencimiz ,Hakan Girgin eşiyle birlikte geçirdikleri bir kazadan kurtulamayarak,
(14 Kasım'da da hayattaki son amcam  vefat etti)
14 Aralık'ta eski idarecimiz ve okulumuzun emektar öğretmeni Azmi Küçük  kanserden kurtulamayarak,
26 Ocak'ta okulun beden eğitimi öğretmeni Ayhan Oflaz geçirdiği kalp kriziyle,
8 Şubat'ta eski öğrencilerimizden Hakan Arslan kanserden kurtulamayarak,
(16 Mayıs'ta da Hakan'ın annesi bir trafik kazasında vefat etmiş.sonradan haber aldım)
26 Mayıs'ta  11.sınıf öğrencimiz Kübra Nur Kazan,kuzenleri ve dayısı ile birlikte geçirdikleri kazada vefat etti..

Bir yılda beş okullumuzu toprağa vermişiz..
Beş kere cenaze törenlerinde bir araya gelmişiz..

İki yıl önce eski bir öğrencimiz Mustafa Demir de geçirdiği kazadan kurtulamamıştı..
(Acısına dayanamayan annesi de kısa bir süre sonra vefat etmiş diye haberini almıştım..)
İngilizce öğretmeni Çetin Boylu  kanserden kurtulamayarak dokuz yıl önce vefat etmişti..
Yine eski öğrencilermizden Nedim Diril de henüz üniversite öğrencisi iken on dört yıl önce yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak hayatını kaybetmişti..

Bir yandan şehitlerimiz,gencecik yaşta toprağa verdiklerimiz..
Bir yandan memleketin yetiştirdiği değerli insanların sonsuzluğa gidişi..
Bir yanda az önce fotoğrafını gördüğüm genç asker gibi ağır yaralılarımız..
Hayatın normal seyri nedir unuttuğumuz zamanlar..
Sonra geçen haftaki mezuniyet törenindeki gibi yüzlerinden yansıyan pırıl pırıl umut ışıklarıyla uğurladığımız taze fidanlarımız..

Yüzümüzün bir yanı bahar bahçe,bir yanı türbe..
Ağzımızdan çıkan gülüş ağlamakla karışık..
Hayatın kendisi gibi..