Hatice Hanım

Geçen hafta , yağışlı ve soğuk bir akşamüstü mezarlığa giderken gördüm onu. Yol kenarında ot topluyordu.Büyük market poşetlerinden birini otla doldurmuş , diğerini yarılamıştı.Selamlaştık
Dönüşte hala oradaydı.Vakit geç olmuştu.Beni görünce artık ikisi de otla tıklım tıklım dolu poşetlerini eline aldı.Birlikte yürümeye başladık.

-Adın nedir?
-Hatice
-Hatice Hanım ne yapacaksın bunları?
-Pazarda satacağım
-Kaça?
-15 liraya satacağımı düşünüyorum
-Kimi kimsen yok mu?
-İki oğlum var.Evliler.Yedi de torunum var
-Oğulların ne iş yapıyor?
-İnşaatlarda ameleler
-Torunların okuyor mu?
-Hepsi de okuyor.İşte bu topladıklarımı satınca onlara bir şeyler alıyorum
-Birlikte mi oturuyorsunuz?
-Evet
-Maaşın var mı?
-Benim rahmetliden Bağkur maaşım var ama o da borçlara kesilince elime 200 lira geçiyor
-Başka ne iş yapıyorsun?
-Evin karşısında ekmek fırınında işçilik yapıyorum.Tam gün çalışırsam 25 lira alıyorum.Bir apartmanın merdivenlerini yıkıyorum
-Kaç yaşındasın?
-62
-Artık zor gelmiyor mu sana?
-Zor olmaz mı? Fırından iki günlüğüne izin aldım.Belim tutmuyor..Biraz dinleneyim.yine gideceğim.İşte bu arada da bunları toplayıvereyim dedim.Haftada bir de şuradaki apartmanın merdivenlerini yıkıyorum.Her gün de çöplerini döküyorum.
-Kocan?
-20 yıl önce sizlere ömür..
-Peki,belediyeden, kaymakamlıktan yardım almıyor musun?Ailen kalabalıkmış.
-Yok.O yardım benden daha çok ihtiyacı olanlara verilsin.Benim elim ayağım tutuyor.Ben çalışıyorum.Allah bana da, çocuklarıma da o yardımı almayı nasip etmesin.Geçenlerde çalıştığım fırına zabıtalar geldi.Fırındaki herkesin adını yardım listesine yazdılar ben istemedim

Yol ayrımına geldik.O evine döndü.Ben de evime yürüdüm.Bu cefakar Anadolu kadını o günden beri aklımın bir köşesinde...
Onurlu duruşu,kimseye el açmadan emeğiyle yaşamaya çalışması,söz arasında yakındığı gelinleri,kırık gönlüyle...