Sevgili Atatürk

Dün, ölümünün 82.yıl dönümüydü.. Sabah okula gelirken Cumhuriyet Meydanından geçtim.. Bütün meydan az sonra yapılacak tören için yıkanmış,temizlenmiş.. Görevli askerler,belediye personeli,öğrenciler,öğretmenler pırıl pırıl, ütülü üniformalarıyla yerlerini almışlar.. Ellerindeki çiçeklerle tören alanına yürüyenler de gördüm.. Boynuna attığı fularındaki adını,imzanı özenle öne getiren de.. İstisnasız hepsi, senin gibi,senin için özenle giyinmişlerdi..

Okulda tam 09.05'te,bütün şehrin sokaklarını dolduran siren sesleriyle birlikte, iki dakikalık saygı duruşunda seni ve bizim için yaptıklarını andık,düşündük.. Saygıyla,minnetle,özlemle.. Bir de adı bilinen,bilinmeyen ama Kurtuluş Savaşı'mızda, Cumhuriyetimizin kuruluşunda ve varoluşumuzun devamında hayatlarını ülkemize adayanların hepsini.. Bütün kahramanlarımızı andık,dualar okudum,okuduk.. Ölümünün ardından İngiliz Daily Telegraph Gazetesi yazmış.. "Türk Milletinin gönlünde Türk bayrağı gibi dalgalanan kişi "diye.. Ne doğru tespit.. 82 yıldır her zaman; ama en çok 29 Ekim'lerde,23 Nisan'larda,19 Mayıs'larda,30 Ağustos'larda,13 Eylül'lerde ve 10 Kasım'larda gönüllerimizde kabara kabara dalgalanıyorsun.. Dün de öyle oldu.. Sonsuzluğa yattığın Ankara'dan Van'a,Sivas'tan Zonguldak'a,son İzmir depreminde çadırkentte kalanlara kadar bütün yurtta iki dakika için senin adına,seni düşünerek,senin için nöbetteydik..

Sevgili Atatürk,ruhun şad,mekanın cennet,kurduğun Cumhuriyet ebediyyen payidar olsun !..