"Buyrun,yeni yıl hediyeniz" esprisiyle sınav kağıtlarını elime tutuşturdu Zübeyde.."Son sınıflar,relaks olabilirsiniz" diye de ekledi.Yani öğrencileri sıkmaya gerek yok, birbirlerine bakabilirler!Pekala,mesaj anlaşıldı!
Şimdi önümde on altı kafa birbirine dönmüş,doğru cevapları birbirlerinden kontrol ederek kağıtlarına geçiriyorlar...
Dersin yarısına geldik hâlâ bitiremediklerine göre hepsi de aynı durumda.."Daha bitiremediniz mi?"
diyorum."Emin olmak istiyoruz"diyorlar.Bu sınavla da 100 alamazlarsa daha ne zaman alabilecekler,bilmem...
Bu arada bana da mesaj vermeye çalışmalar.."Sınavınız biraz kolay olabilir mi?"-yani soruların önceden verebilir misiniz ?
"Neden?"
"Çalışmaya vaktimiz yok.Test çözmekten,dershaneden vaktimiz kalmıyor"
Külliyen yalan! Okulda test çözmek için yığınla zamanları varken yanındakiyle sohbet,cep telefonuyla meşguliyet..Sonra da zamanımız yok,ders çalışamıyoruz bahaneleri...
Sonunda sınavı bitirdiler.. Tabii sohbete devam.. "Haydi derse" desem test kitapları anında açılacak,biliyorum.Böyle böyle kendilerini kandırarak koca bir dönem geçirdiler.Boşuna geçen yılları hiç saymıyorum..
Yıllardır hep aynı nakarat..Bu da böyle bir döngü işte..Hem zamanımız yok diye ağlaşan hem de her dakikayı şamatayla,gevezelikle geçiren son sınıflar..Ve hayal fabrikaları kurarak geçirilen koca bir yıl..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder