Alo 155

Okulda kilitli kaldım.
Geçen cuma mesai sonuna kadar okulda idim.Bana seslenirler ya da ben onların sesini duyar çıkarım diye düşünerek, pek de acele etmeden, kütüphanenin serin sessizliğinde,bilgisayar önünde oyalandım.Saat 17.00'da yukarı çıktım ki,kapıyı kilitleyip gitmişler,beni hatırlayan olmamış ve okulda kilitli kalmışım!
Eyvahlar olsun !Bugün cuma,koca bir hafta sonu ben burada mı kalacağım?Ciyaaaaak !
Cep telefonu işe yaradı.Yeterli kontörüm de olmadığı için aslında ALO 155 işe yaradı.Ücretsizmiş,onları aradım.Okul idarecisinin numarasını verdim.Hemen ilgilendiler.Kilitli kapının önünde yarım saat süren bekleyiş sonucu gelen idarecinin açtığı kapı sayesinde hafta sonu boyunca okulda kilitli kalmaktan kurtuldum.O da ayrı bir macera olurdu herhalde..Aman eksik kalsın..
İnsanın panikle elleri nasıl da titriyor,eli ayağına dolaşıyormuş..Bir kere daha kendi üzerimde gördüm.Soğukkanlılık başkalarını sorunları yanında oluyormuş meğer..Yıllar geçtikçe daha olgun olduğunu düşünmek sadece bir yanılgı imiş.Bu küçücük olaydan da bunu öğrendim.Daha olgunluk kapısının önüne gelmemişim demek ki..Hayatta her şeye hazırlıklı olmak gerekir diyerek kendimi her zaman en kötüsüne hazırlayarak yaşadığımı sanırken küçük bir aksilik, daha bu konuda pek çok eksiğim olduğunu bana pek güzel gösterdi..Tedbirli olmaya,tedbirli düşünmeye devam,yılgınlığa ise geçit yok !
Beni almaya gelen idareci  paparayı yedi tabii..Eve gidene kadar "Beni nasıl unutursunuz?"cümlesini duymak zorunda kaldı..Meğerse bu konuda sabıkalı imişler,bu ilk vukuatları değilmiş !Olsun,siz beni nasıl unutursunuz?Ya cep telefonum yanımda olmasaydı !Okulda olduğumu evden kimse bilmiyor,beni burada aramak kimsenin aklına gelmezdi.Ne yapardım o zaman ?Bu nasıl idareciliktir?
Sağolasın ALO155,Seni düşünenler de sağ olsun !