Havalar serinledi.
Güz çiğdemlerinin açma vakti geldi..
Annemin mezarı üzerindeki iki aceleci çiğdem açıp soldu bile..
Diğer mezarlardaki çiğdemler ise..
Yaşasın özgürlük, diyerek çoktan gerinerek açılıverdiler..
Parlak sarı yaprakları ile ışıldamaktalar..
Ama ne gam..
Görünüşleri öyle güzel ki..
Göreni neşelendiriveriyorlar..
Kış kapıda..
Mevsimin değiştiğini haber veren son güzellikler bunlar..
Bir de kasımpatılar..
Onlar da sabırsızlıkla sıralarını bekliyorlar..
Güz çiğdemleri yüksek yerlerde açan çiçeklerden..
Yaylalarda bu mevsimde açar ve kışlaklara dönme vaktini hatırlatırmış..
Bu nedenle adı 'göç git çiçeği' olarak da bilinirmiş..
Belki de bu sebeple parlak sarı..
Görmemek imkansız..
Yaşadığımız şehirlerde ise görmek imkansız..
Mahallemizde iki evin bahçesinin kuytularında açtığını söylemiştim..
Geriye birkaç mezar üstünde açan çiğdemler kalacak..
Fotoğraflarını çektiğim çiğdemler gibi..
Yandaki Berber Ahmet'in mezarından..
Alttaki Menekşe Hanım'ın mezarından..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder