Dün akşam üzeri evdeyken telefon çaldı.Açtım.Annemin adını söyleyerek söze başlayan bir erkek sesi..Hayırdır inşallah,diyerek doğruladım.Sonra birden zihnim açıldı.Bursa'da yaşayan Necla Teyzenin oğlu Cem olmalı,dedim.Doğru imiş.Şaşırdım.
O daha da şaşırdığını söyledi.Facebook hesaplarına baktıklarında ta ocak ayında,yani altı ay önce,yarı yıl tatilindeyken,kardeşime söylediğimde yazılmış olan mesajı yeni gördüğünü,hatta kendisinin değil eşinin gördüğünü,zaten bu işlerden pek anlamadığı için sık sık mesaj kutusunu kontrol etmediğini,orada yazılı olan telefon numarasını arayarak ulaştığını söyleyiverdi bir çırpıda..
İkimiz de ilk şaşkınlığı atlattıktan sonra en çok merak ettiğim konuyu sordum.Annesi hayatta mıydı?Yaşıyormuş,79 yaşındaymış.Alzheimer olduğu için kendi evinde değil,Erdal Abinin evinde yaşıyormuş.Demek ki onun için ulaşamamışım.Henüz ileri aşamada değilmiş.Telefon numaralarını alıp verdik birbirimize..Hatta o heyecanla annesini aramış ama dışardalarmış, telefonun sesini işitmedikleri için olmalı,ulaşamamış.Sık sık görüşmek dileğiyle telefonu kapattık.
Akşam tekrar telefon çaldı.Yine annemin adını soran bir erkek sesi..Bu seferki ses daha yaşlı üstelik..Bursa'dan arıyorum deyince hemen tahmin ettim.Erdal Abi'ydi.Cem'in arayıp haber verdiğini,şaşırdığını,sevindiğini,mutlaka görüşmek istediklerini söyledi.60 yaşına geldiğini,emekli olduğunu,ama geç evlendiği için henüz okul çağındaki çocuklarının eğitimlerini sağlayabilmek adına yine çalıştığını,ortanca kardeşi Atıf'ın hala Ankara'da olduğunu,Cem'in bile 44 yaşına geldiğini,(benim bildiğim Cem sekiz on yaşlarında güzel bir çocuktu.Kız çocuğu olmadığı için bu küçük oğlunun saçını annesi Necla Teyze hiç kesmeden kız çocuk gibi uzatmıştı,fotoğrafını görmüştüm.Ne çabuk büyüyorlar !)yakında Avrupa'ya gideceklerini,herkesin iyi olduğunu anlattı bir çırpıda.Necla Teyze ile telefonda konuşturdu bizi..Canım benim,sesi aynı,sadece biraz daha yaşlı bir ses olmuş.Daha ağır konuşuyor,muhtemelen pek de hatırlamadan..Hiçbir yerinin ağrımadığından,sadece çabuk unuttuğundan söz etti,sanıyorum bunu kendisiyle konuşan herkese söylüyor artık..Güzel Necla Teyzem,senin payına da bu düştü demek ki...
Erdal Abi aldı tekrar,tanıdığı birini sordu.Başka tanıdıkları da sonra sorarım,dedi.Mutlaka Bursa'ya beklediklerini tekrarladı, vedalaşıp kapattık.
Bu facebook işe yarıyormuş demek ki!
Işıklar içinde olun annem,babam ve İbrahim Beyamcacığım..Necla Teyze'ye sarılarak ve gülerek poz verdiğiniz o fotoğrafa baktım yine..Orada da bir arada gülüyorsunuzdur ve tekrar görüşmek nasip olur umarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder