Beraber Yaşadık
Beraber Gezdik
Beraberiz
Babamın mezarının ayak ucundaki bir ikiz mezar taşında yazıyor bu sözler..
Bir karı kocanın mezarı.
Aynı gün defnedilmişler..
3 Nisan 1987'de..
Adları Sabahat ve Refik Devşeli..
Babamdan iki hafta sonra..
Sabahat Hanım babamla yaşıtmış;Refik Bey biraz daha kıdemli,60 yaşındaymış..
Hiç ziyaretçileri yok..
Yani 28 yıldır hiç denk gelmedim..
Mezarlığın bu bölümü artık eski mezarlık sayıldığı için ziyaretçi sayısı da az zaten..
Yine de gelen geçenin dikkatini çekiyor..
Okuyanlar yanlarındakini dürtüp,hafif tebessümlerle bir daha okuyarak geçiyorlar yanlarından..
İşte o zaman Sabahat Hanım'la Refik Bey de gülümsüyormuş gibi gelir bana ..
Ben de gülümserim..
Sevgili AYNUR ÖZDEMİR tesadüfen karşılaştığım bu yazı benim için çok değerli çünkü SEBAHAT HANIM VE REFİK BEY benim annem ve babam... elim bir trafik kazasında yitirdim onları..o tarihlerde Ankara da görevliydik ve şartlar gereği Polatlıya defin ettik.Çok sık olmamakla beraber ben ve kardeşlerim ziyarete gideriz.Siz lütfen anneve babamı gülümsetmeye devam edin.. çok teşekkür ederim.Sevgi ve saygılarımla.
YanıtlaSil