Yaz boyunca peşpeşe gelen şehit haberlerinden,ne oluyoruz yoksa bölünüyor muyuz endişelerinden,yaşadığımız şehre de düşen ateşten sonra bayrama girerken içimizden taşan bir sevinç yoktu esasında..
Çok şükür ki gençler hele de çocuklar var;onların pırıl pırıl yüzleri,coşkuları,yaşam sevinciyle dolu cıvıltıları içimizin pasını alıyor bir parça..
Bir de aramızda yaşayan ama farkına varmadığımız, insanlık cevherine sahip olanlar var ki asıl onlarla karşılaşmak insan olduğunuza sevindiriyor sizi..
Bayram sabahı erkenden annemle babam,şehitler- özellikle şehitlik yıldönümü bayrama denk gelen Hasan Hüseyin Atik'le(Işıklar içinde ol güzel çocuk!)- başlayan ziyaret maratonu Huzurevi,aile büyükleri,mahallemizin büyükleri ile devam etti.
Mahallemizin hem büyüklerinden hem yalnızlarından olan Güllü Teyze'nin kapısını çaldık..
Gözleri çok az görüyor..
Yaşı oldukça ileri..
Okullarda hademelik yaparak kendini ve çocuklarını geçindirdikten ve hepsini evlendirdikten sonra emekli olmuş Güllü Teyze..
Kimseye muhtaç olmadan,kendi işini de kendi görerek bodrum kattaki evinde yaşıyor..
Birkaç hafta önce apartmanın aydınlığında yavrulayan kedi bir arabanın altında kalınca öksüz kalan iki yavrunun bakımını üstlenmiş..
Evinin bir odasını onlara ayırmış,bir battaniye üzerinde uyuyan kediler çok gariban görünüşlülerdi..
Kimsesizliğin garibanlığı diyesim geldi..
Azıcık olan emekli maaşı ile onlara hazır mamalar almış,birazcık yaramazlıklarına hoşgörü göstermiş,biraz büyüyünce de kedi severler tarafından sahiplenileceklermiş,şimdiden talip varmış..
Apartman komşuları ise onun bu alicenaplığıyla alay etmiş,dedikodu yapmışlar;hatta bazılarını kulağıyla duymuş,insanlar gözleri görmeyince kulakları da duymuyor sanıyor galiba onu..
O da bu alaylara aynı şekilde alaylı karşılıklar vermiş:"Evet,eve kedi aldım,on beş tane de ısmarladım,bütün evi kedilerle dolduracağım!"
Sen çok yaşa e mi Güllü Teyze!
Okulumun adı iade edilsin.Yaşasın Polatlı Lisesi!(İade edilene dek geçen 195.gün)
Gözleri çok az görüyor..
Yaşı oldukça ileri..
Okullarda hademelik yaparak kendini ve çocuklarını geçindirdikten ve hepsini evlendirdikten sonra emekli olmuş Güllü Teyze..
Kimseye muhtaç olmadan,kendi işini de kendi görerek bodrum kattaki evinde yaşıyor..
Birkaç hafta önce apartmanın aydınlığında yavrulayan kedi bir arabanın altında kalınca öksüz kalan iki yavrunun bakımını üstlenmiş..
Evinin bir odasını onlara ayırmış,bir battaniye üzerinde uyuyan kediler çok gariban görünüşlülerdi..
Kimsesizliğin garibanlığı diyesim geldi..
Azıcık olan emekli maaşı ile onlara hazır mamalar almış,birazcık yaramazlıklarına hoşgörü göstermiş,biraz büyüyünce de kedi severler tarafından sahiplenileceklermiş,şimdiden talip varmış..
Apartman komşuları ise onun bu alicenaplığıyla alay etmiş,dedikodu yapmışlar;hatta bazılarını kulağıyla duymuş,insanlar gözleri görmeyince kulakları da duymuyor sanıyor galiba onu..
O da bu alaylara aynı şekilde alaylı karşılıklar vermiş:"Evet,eve kedi aldım,on beş tane de ısmarladım,bütün evi kedilerle dolduracağım!"
Sen çok yaşa e mi Güllü Teyze!
Okulumun adı iade edilsin.Yaşasın Polatlı Lisesi!(İade edilene dek geçen 195.gün)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder