Eğitim Uygulama Okulu,Huzurevi,Huzurevi İş Okulu ziyaretlerinin ardından son olarak 21 Ocak'ta da Cemil Meriç Engelsiz Hayat Merkezi adıyla engellire hizmet veren kurumu ziyaret ettik..
Kar tatili nedeniyle doğrudan merkezde buluşacaktık..
Öyle de oldu,gittiğimde öğrencilerim çoktan gelmiş,tanışmış,sohbete koyulmuştu bile..
İşte görmek istediğim manzara !
Selamlaştık,hal hatır sorduk..
Küçük salonu eğlence için hazırladıktan sonra,yine öğrencilerim mikrofon başına geçti..
Önce Özcan bağlamasıyla türküler seslendirdi..
Onun ardından İbrahim'le Elif gitarlarını ellerine aldılar,Canselle birlikte şarkılar söylediler..
Hareketli şarkılarla birlikte ortamı hemen ısıtmak için Esmanur,Tayfun,Safiye,İremnur oynamak üzere kalktılar,elbette engellilerden oynamak isteyenleri de kaldırarak..
Sonrası zaten hiç oturmamak üzere oynayarak geçen bir saatlik eğlenceydi..
Arada nefesi kesilen biraz oturuyor,sonra hemen sahnedeki yerini alıyordu..
Bizimkilerin repertuarı bitince oyun havaları ile eğlenceye devam edildi..
Düğün evinden farksızdı ortalık..
Yine..
Dördüncü kez..
Yüzler kıpkırmızı oluncaya,alınlardan terler akıncaya dek oynadılar,oynadılar..
Son sınıfta olan öğrencilerimin saat 16.00'da deneme sınavları olduğu için eğlenceye bahçede yarım saatlik kartopu oyunuyla devam etmeye karar verdik..
Sıkıca giyinerek bahçede kartopu savaşına koştular..
Herkesi çocukluk neşesine kavuşturan kartopu savaşı ile geçen o yarım saatte de öyle mutluydular ki..
Ne engellilerin engelleri,ne öğrencilerimin sınav endişeleri..
Her şey yarım saat için zihinlerden silindi,kar beyazının ardında kaldı..
Geriye şarkılarla eğlenilen,kartopuyla neşelenilen kısacık bir zaman dilimi kaldı..
Dertli,tasalı,kaygılı yaşamlarımızda neşeyle geçen küçük bir an..
Onların neşelerini görünce mutlu olan anneleriyle birlikte biz de mutlu ayrıldık oradan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder