"Sonunda kavuştuk..
Tam 29 yıldır sana hasrettim..
Bitti hasretim,hasretimiz..
Şehit olduğun haberi geldiğinden beri yanan yüreğim sonunda durdu..
Şehit oluşunun yıldönümlerinde mezarının başında toplanan arkadaşlarını evde yanıma toplardım..
Onlar sofrada yer içerken,sohbet ederken sen de aralarındaymışsın gibi gelirdi..
Onların seslerini seni dinler gibi dinlerdim..
Her yıldönümünü seni bekler gibi sabırsızlıkla bekler,sen gelecekmişsin gibi heyecanla hazırlıkları denetlerdim..
Evimin kapısından arkadaşlarınla birlikte sen de giriyordun sanki..
Ellerimi arkadaşlarınla beraber "Anacığım!"diyerek sen de öpüyordun sanki..
Yaşasaydın,şimdi saçları ağarmış,yüzleri çizgilerle dolmuş,çoğu emekli olmuş arkadaşlarının yanında, duvarda gülümseyen fotoğrafınla,sen hep genceciksin yavrucuğum..
Bir ay önceki yıldönümünde de seni anmak için gelen arkadaşlarını evde yanıma topladığımda son kez toplanmışız meğer..
Onlara son kez sofra kurdurmuş,seslerini son kez dinlemişim meğer..
Ben sana hasret,gözlerimden yaşlar sızarken,onları son kez görmüşüm meğer..
Şükür kavuşturana yavrucuğum,hasretimiz bitti artık.."
Şermin Teyze de vefat etmiş..
Yerel gazetedeki haberde okudum..
29 yıl önce,19 Aralık 1986'da şehit olan oğluna kavuştu sonunda demek ki..
Son nefesine dek dilinden düşürmediği sevgili Hakan'ına..
Işıklar içinde olun Şermin Teyze,Mehmet Amca,sevgili Hakan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder