Yok Minnetin Asla

Bir süredir TLC kanalına müdavim durumdayım..
Kanalın yayınlarından biri de Amerikalı medya ünlüsü Oprah'ın bir programı..
Yaşını başını almış,görmüş geçirmiş ve kendi hayatından yola çıkarak başkalarına ışık olabilecek ünlü kişileri kamera önüne oturtuyor,kendisi hiç araya girmeden onları konuşturuyor..
Sıkılmadan insan hikayeleri izliyor ve elbette kendiniz için de dersler çıkarıyorsunuz..
Geçenlerde bir siyahi şarkıcı hanım "Affederim ama unutmam;sorunları kendimde saklayıp hayatı kendime zehir etmem;bana en iyi bakacak kişi yine benim"dedi..(Güzel laf!)
Bir başka yine siyahi oyuncu model hanım"Gençler yaşadıkları bu hayat için geçmişte onlar adına fedakarlık yapanları hem bilmiyor hem de minnet duymuyor..Onları eğitmek bizim borcumuz..Yaşanan acıları bilmezlerse, savaşacak bir şey bulamazlarsa,hem o fedakar insanlara haksızlık edilmiş olur;hem de gençler mücadele etmeden sürdürülen bir hayatın anlamsızlığı nedeniyle yanlış yollara sürüklenirler."dedi..(Demek aynı dertler onlarda da var!)
Siyahi gençlerin Martin Luther King'i tanımıyor olmalarına hayıflanıyordu..
Ben de bizim gençlerimizi düşündüm..
Bizim kahramanlarımızı tanımayan,tanıtmak için çaba gösterince de neredeyse ruhsuzluk ölçüsünde ilgisiz kalan gençlerimizi.daha açık söylemek gerekirse öğrencilerimi..
Bu konuda onları çok suçlamıyorum elbette..
Aileleri,o gençlerin hayatını kolaylaştırmak adına o kadar çırpınıyor ki,onların hiçbir şey için parmağını kıpırdatmasına gerek kalmıyor..O zaman da toplum için kendini feda edenleri anlatınca bunun sıradan bir şey olduğunu düşünüp kayıtsız kalıyor,hiçbir minnet duygusu hatta hiçbir duygu göstermiyor..
Neyse ki arada bir tane de olsa insani duygularla doğmuş biri çıkıyor da tamamen umutsuzluğa kapılmıyor insan..