Nisan ve Hüzün

Yedi yıl..
2556 gün..
Hafta,saat,dakika ve saniyeyi sayamıyorum artık..

Bugün 10 Nisan..
Annemin vefatının  yedinci yılı..

Babamın ise 32.senesinin bitimini hesapladım 21 Mart'ta..
10978 gün de babamdan sonraki zamanın toplamı..
Onların yokluğunda geçen günler,bayramlar,kutlamalar,düğünler..

Sabah ikisini de ziyaret ettim..
Babamın sümbülleri mis gibi kokuyor..
Pembe karanfilleri şimdiden kokularını salmaya başlamış,açmak için sabırsızlanıyor..

Annemin de laleleri gururla başlarını kaldırmış,sümbüllere tepeden bakıyor..
Sümbüllerin kokuları ise laleleri  utandıracak kadar yoğun..

Bu yıl ikisinin de nergisleri açmadı..
Komşuları olan mezarlara diktiğim nergisler nazlı nazlı salınıyor..
Bu yıl annemle babamın mezarları için nergis bakımından yok yılı anlaşılan..
Komşularda açanlara bakıp teselli bulacağız..

Böyle  böyle onların yokluklarını dayanılır kılmaya çabalıyoruz..
O mis kokulu çiçeklerin altında,toprağın derinliğinde yatan benim gül bedenlilerimin yokluğuna..