Sevgili Hakan-2

Dün yine mezarının başında toplandık.. İki yıl aradan sonra.. Nedenini biliyorsundur,salgın hastalık nedeniyle geçen yıl bütün etkinlikler yasaklıydı.. Biz de geçen yıl seni ve senin gibi bütün şehit arkadaşlarımızı anmayı kalplerimizden yaptık,sessizce.. Bu yıl da hava bize muhalefet eder gibi oldu.. Ama ona aldırmadık.. Yağan kara,estiren kış rüzgarına,soğuğa.. Biz böyle ne havalar gördük,bu ne ki,öyle değil mi kardeşim?..

Sözü uzatmayayım, şehitlik makamına erişinin 35.yılında yanındaydık sevgili Hakan.. Ömrümüz oldukça da olacağız,merak etme.. Hem sadece biz değil,ailen de.. Dün,sen de gördün ya,kardeşlerin,yengen,enişten;ikisi senin adını taşıyan dört aslan yeğenin de oradaydı.. On sekiz kişi mezarının başındaki duaya katıldık..

Tek eksiğimiz,mezarındaki duadan sonra,senin ana-baba evine uğrayamayışımız oldu.. Onun da sebebi belli,kardeşim.. İki yıldır ne dünyayı ne bizi terk etmeyen salgın hastalık.. İnşallah seneye bunu da telafi ederiz,sevgili arkadaşım..

Ama annenle babanın mezarlarını ziyaret etmeyi ihmal etmedik.. Rahmetli Şermin Teyze bizi gördüğüne pek sevinmiştir,her zamanki gibi.. Artık ağlamıyordur da.. Ne de olsa sana ve babana kavuştu artık.. Huzur içinde uyuyun,sevgili Hakan. Benim,bizim yiğit,şehit kardeşimiz,arkadaşımız,85'liler devresinin gururu !