27 Aralık 2014 Cumartesi öğleden sonra ilçemizde bulunan Cemil Meriç Engelsiz Yaşam Merkezi adıyla faaliyet gösteren merkezdeydik.Engelli olanlar ve aileleri ile birlikte yeni yıl partisinde eğlendik.Güzel sesli öğrencilerim Sıla ve Berfin,gitarla onlara eşlik eden sınıf arkadaşları Batuhan ve İbrahim ile birlikte, daha önce okulda arkadaşlarına ve öğretmenlerine seslendirdikleri şarkıları çalıp söylediler.Sonuç mu?
Öğrencilerimin seslendirdikleri şarkılar dinleyenlerin çoğunluğu için ilgi çekici değildi yazık ki...
Yarım saatlik konser sonucu, bekledikleri ilgiyi göremeyince öğrencilerim biraz üzüldüler elbette.
Onlara daha önceden,söyleyecekleri şarkıların oradaki dinleyicilere pek de çekici gelmeyebileceğini, hatta asıl amacın engellilere hoşca vakit geçirebilecekleri bir ortam sunmak olduğunu anlatmıştım.Hangi şarkının söylendiğinden çok nasıl eğlenceli bir ortam sunulduğu idi önemli olan..
Neyse,sonunda tecrübe konuştu..Gerçeği gördüler,dediğim gibi biraz üzüldüler ama sonra onlara sevdikleri türde şarkılar çalınmaya başlayınca ve nasıl eğlendiklerini görünce ortam anında neşelendi.
Tam iki buçuk saat boyunca içeride bulunan engelli engelsiz herkes eğlendi,eğlendi,eğlendi...
Hiç yorulmadılar ya da bana öyle geldi;kenarda iki dakika oturan veya iki yudum su içen, oyuna dönüyor ve bu eğlencenin kendilerine ne kadar iyi geldiğini tekrarlıyordu.
Mesai saati sonuna gelinmese eğlence daha devam ederdi sanırım;çünkü havanın kararmaya yüz tutması ile eve gitmek için paltolarını giyenler dönüp tekrar oyuna katılıyor,eğlenceden kopamıyordu.
Kenarda eğlenenleri izleyen bana gelince, ne kadar keyifli olduğumu tarfi edemem.Yüzlerdeki, hep birlikte eğlenebilmenin verdiği mutluluk ifadesi dünyalara değerdi.
Onları izlerken aklımda dolaşan hep o cümleydi:"Sen mutluluğun resmini yapabilir misin,Abidin?"
Sonra kendi kendime cevap veriyor ve o anın zamanda donmasını diliyordum:"Evet,işte mutluluk, şimdi karşımda her şeyi unutmuş,eğlenen bu engelliler ve ailelerinin oluşturduğu resimdir !"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder