31 Aralık 2014 Çarşamba günü yani geçen yılın son günü yine öğrencilerimle birlikte yılbaşı partisindeydik.Bu kez mekan, ilçemizdeki Eğitim Uygulama Okulu idi.
Bu defa bütün sınıfça gidecek olan öğrencileri toparlayıp,belediyeden temin edilen araca doluşup gittik.
Kapıda karşılandık.Okul öğrencileri kapıda dizilmişler,heyecanla bizi bekliyorlardı.
İçeri geçtik.Orkestra elemanları hemen müzik için hazırlandılar.Elbette her zamanki gibi imkansızlıklar içinde..Mikrofon yok,yeterli ekipman yok.Heves ve heyecan ise çok..Yine aynı şeyleri tekrarladım:Önemli olan ne söylediğiniz,ne ile söylediğiniz değil;nasıl eğlendiğiniz ve eğlendirdiğinizdir.
Öncelikle oradaki çocuklara,benim öğrencilerimin hazırladığı yeni yıl hediyeleri verildi.Süslü paketlerdeki hediyelerini ağabey ve ablaları ile birlikte açan ve hediyelerine sevinen çocukları bu kez bir buçuk saatlik bir eğlence bekliyordu.Zamanımız sınırlı olduğu için bir yandan öğle yemeklerinin son lokmalarını yutan çocukların hediyeleri veriliyor,açmalarına yardım ediliyor,okullarının hazırladığı parti pastası ve içeceklerinin servisi yapılıyor;bir yandan da müzikli eğlence ile isteyenler dansa,oyuna çağırılıyordu.Öğrencilerimin her biri bir engelli öğrenci ile ilgilendiği için başlangıçta birkaçı öğretmenlerine sokuldular,ancak eğlence kıvamını bulunca çekingenliklerini atan bütün çocuk ve gençleri neşeyle eğlenir görmenin mutluluğunu yaşadım.Onların saf neşesi ve mutluluğu sizi de sarıyor.Yani beni yine aynı düşünce sardı.İçimden Doktor Faust gibi seslendim:"Dur ey zaman,ne güzelsin?"Ve yine mırıldandım:"İşte mutluluğun resmi!"
Karşımda her şeyi unutmuş,hep birlikte oynayan,eğlenen,hoplayıp zıplayan Eğitim Uygulama Okulu'nun öğrencileri ve onlara karışmış öğrencilerim..Saçları terden yapışmış,yanakları pembe pembe olmuş ama gözleri pırıl pırıl,kol kola eğleniyorlar !Tanrım ne güzel bir resimdi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder