10 Nisan

1951'de şehit olmuşlar..
Yani tam 65 yıl önce.
Galiba bir havacılık kazası;çünkü biri pilot..
Adı Top.Plt.Tğm.İsmail Ergin..
1927  Bursa doğumlu..
Yaşasa 89 yaşında olacakmış..
Mezar taşındaki fotoğrafında ise yirmili yaşlarının nasıl da gururlu bakışları var ..
Zaten can verdiğinde sadece 24 yaşındaymış..

Yanıbaşındaki kader arkadaşı,aynı kazada birlikte can verdikleri P.Ütğm. Kemal Akdora'nın mezarı..
O da 1923 Ankara doğumluymuş..
Cumhuriyetle yaşıt yani..
Yaşasa bu yıl 93.yaşını kutlayacakmış..
Torunlarının içinde gülümserdi herhalde..
Oysa mezar taşındaki 28 yaşının canlılığını taşıyan fotoğrafındaki bakışlarıyla sonsuzluğa güler gibi..

Ailelerinden gelen yok,belki artık hatırlayan da kalmamıştır..
Şimdi kuşların cıvıltısı,rüzgarın sesi,dalgalanan bayrağın çırpınışı onların sürekli ziyaretçisi artık..
Bir de şehitliğe gelen ve sessizce her mezarın önünde durarak taşlardaki yazıları okuyan,fotoğraflara eğilerek dikkatle bakanlar..

10 Nisan, annemin de bu dünyadaki son günüydü..
Sesini son kez duyduğumuz gün..
Sonrası yoğun bakımdaki iki gün ve yapay solunumla çarpabilen kalbinin artık dayanamayıp durduğu an..
12 Nisan..
Toprağa verdiğimiz gün ise 13'ü,ertesi gün..
Tam dört yıl geçti aradan..

'Nisandır ayların en zalimi' diyen şair ne doğru söylemiş..