Sabahları çocuklarını okula bırakırken,çantalarını taşıyan velileri görmeye alışkınım..
Çocuklar da elleri ceplerinde annelerinin (genellikle anneleri götürüyor okula)yanında gidiyorlar..
Okul çıkışı da öyledir herhalde;çünkü denk gelmiyorum pek..
Dünkülerse minik bir kız ve annesiydi..
Anne, küçük bir bavul kadar okul çantasını tekerlekleri sayesinde sürüklüyor,minik kız da yorgun,bezgin yanında hiç konuşmadan ilerliyordu..Çanta tekerlekliymiş,neden çocuğa vermiyor,diye düşündüm..
Yanlarına geldiğimde de sordum,o çanta çok mu ağır,diye..
Hatta elime alıp şöyle bir tarttım bile..
Annenin taşımasında hakkı varmış..
O yaşta bir çocuk için gerçekten ağırdı..
Henüz birinci sınıf öğrencisiymiş..
Üstelik çoğunu okuldaki dolapta bıraktığını söylemez mi,kızcağız..
kalanları da eve ödevleri için götürüyormuş..
Ve bu işkence her gün sürüyormuş..
Yazık bu miniklere..
Bu sabah da alt komşumuzla kapıda selamlaştık..
Her günkü gibi oğlunu okula götürüyordu..
Oğlunun okul çantasını da kendi yüklenmiş..
'Sen niye taşıyorsun?Bırak kendi taşısın.'dedim..
Çok ağır olduğunu,bu yüzden kendisinin okula kadar taşıdığını söyledi..
Hem miniklere,hem ailelere yazık o halde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder