Kapanırdı Gün Batarken Kapılar Birer Birer

Hepsi hayattayken sık sık görüşürler,kimi bol kahkahalı kimi üzgün ya da kime kızdılarsa öfkeli sohbetlerini kahvelerine iliştirirlerdi.. Önce annem gitti.. Sonra Aysel Abla.. Ardından Hatice Teyze.. Onu Resmiye Teyze izledi.. Zöhre Teyze de arkasından yetişti.. Vasfiye Teyze de onları çok bekletmedi.. Dün oğlundan öğrendim ki Sabahat Teyze de onlara katılmış.. Zöhre Teyze dışında hepsi de yalnız yaşıyorlardı.. Dolayısıyla onların gidişiyle kapıları da ebediyyen kapandı.. Hatta Zöhre Teyze'nin oğlu da yıllarca oturdukları o evden taşındı.. Şimdi pazara her gidişimde önünden geçtiğim evin hala boş olan pencerelerine baktıkça Zöhre Teyze'yi hatırlıyorum.. Bayramlarda kapılarını çalar,hatırlarını sorardım,arada yine uğrardım ya da telefon eder,birkaç dakika sohbet ederdim.. Hepsi bitti.. Artık o kapılar açılmamak üzere kapalı.. Aysel Abla,şehre en yakın köylerden Kargalı'dandı.. Yozgatlı olan kocasından o kadar eza görmüştü ki,şehir mezarlığında yatan kocasının yanına defnedilmemek için vasiyet etmişti.. Köyünün mezarlığında yatıyor şimdi.. Hatice Teyze,Gaziantepli'ydi.. Önce kocası,sonra kendisi mezarlıktaki yerlerini aldılar.. Resmiye Teyze ilçenin Tatar köylerindendi.. Kocası Mevlüt Amca ise İspartalı.. Şimdi bu topraklarda ikisi de yan yana.. Zöhre Teyze Sivaslı'ydı.. Çileli hayatının son durağı bu topraklar oldu.. Vasfiye Teyze Romanyalı'ydı.. Bir Türkiye ziyaretinde akrabalarının delaletiyle evlenmek üzere,kendi deyimiyle "Akşam trene binip sabah indiği"bu şehre gönderilmiş.. Geliş o geliş.. Sabahat Teyze de Trakyalı'ydı.. Edirne'den.. O da evlendiği din görevlisi kocasının peşinde diyar diyar gezdikten sonra buraya yerleşmişlerdendi.. Son durağı da burası oldu.. Işıklar içinde yatsınlar..