Devlet Ana

Kemal Tahir'in bu ünlü romanını Ankara Devlet Tiyatrosu repertuara almış.. Yönetmenliğine de Ayşe Emel Mesçi getirilmiş.. Kerbela oyunundan biliyoruz kendisini.. Bernarda Alba'nın Evi'nden..

Dolayısıyla büyük beklentilerle gittik geçen perşembe (7 Mart) izlemeye.. Ne kadar sürüyor,diye sordum kapıdaki görevliye.. Üç saat beş dakika,dedi.. Dört saatten kırpa kırpa bu seviyeye getirmişler..

632 sayfalık koca kitap bu.. O kadar olacak artık.. Kişi kadrosu da kalabalıktır romanda..

Oyunda da öyle olacak elbette.. Tam 49 kişi.. Üç de orkestra elemanı ve solist.. Sahne ancak aldı hepsini..

Dekor(Murat Gülmez),kostüm (Gazal Erten),ışık (Yüksel Çartık) tasarımlarıve müzik (Tuluyhan Uğurlu) etkileyiciydi.. (Müzik içinde zaman zaman mehter ezgileri duyuluyordu,biraz yadırgadım,13.yüzyılda mehter ezgilerinin yeri nedir diye..) Bütün kitabı tablolar halinde aktarmayı tercih etmişler (Oyunlaştıran Osman Özkan).. Dolayısıyla biraz kopuk kopuk geldi bize.. Belki de o çıkarılan yarım saatlik bölüm nedeniyle böyle olmuştur.. O zaman çıkarılmasaydı keşke.. Üç saat oturan kalan bir saati de göze alırdı.. (Yıllar önce İzmit'te 7 saatlik Hamlet sahneye konmamış mıydı?) Her neyse..

Osmanlı Devleti'nin kuruluşunu anlatan, devlet kurucu millet fikrini işleyen oyun görsel olarak iyiydi.. Kıdemli oyuncular,demlenmiş sanatçı olmanın güzelliği ile rollerinin hakkını verdiler.. Genç sanatçılar ellerinden geleni yaptılar..

Ancak dönem çalışmalarında hep aynı kasıntı yüz ifadesi ve duruş ezberi bence olmuyor.. Yabancı tarihi belgesel dramalarda gördüğüm oyunculuklarla kıyaslıyorum ister istemez.. Gidip izlediğime memnunum.. Tekrar gidip izler miyim? Hayır..

Ama o kadar emek verilmiş bir oyun ki,alkışı da sonuna kadar hak ediyorlar,söylemek gerek.. Ağıtlar için ağıtçı,savaş sahneleri için kılış çalıştırıcısı,semah sahnesi için semah çalıştırıcısı görevlendirilmesi bunu gösteriyor.. Sahne arkasında da dev bir kadro bizim rahatça oturup izlediğimiz oyun için haftalarca emek vermiş.. Hepsine alkış.. En kocamanından..