Aman Avcı Vurma Beni

Geçen hafta sonu ilçemizde av meraklılarının ilgisini çekecek bir etkinlik düzenlenmişti.. İlçeye çok yakın,yürüme mesafesindeki köylerimizden Üçpınar'da hazırlanan ve üç gün süren Avdoğa Festivali alanına son günü olan pazar günü gitme fırsatı bulabildim. Meraklısını pek ilgilendirecek,benim gibilerinin ise aval aval bakınmaktan öteye gidemeyecekleri alanda av ve avcılıkla ilgili birçok materyalin(Her neviden bıçak,tabanca,tüfek dememek için çabalıyorum)boy boy sergilendiği çadırlar,av meraklısı kocalarına,babalarına ayak uydurmak zorunda kalan kadınlar,çocuklar,tasmasından tutularak gezdirilen av köpekleri,her yerden gelen atış sesleri..ortalık tam bir curcunaydı gittiğimde..bir de biz aval avallar gittik, noksan kalmadı. İki meslektaşımı gördüm,ne var ne yok diye gelenler arasında..pek de bir şey bulamadılar ki,hemen gittiler.. Asıl görülesi olanlarsa erkeklerdi.. Bir hikayede okumuştum,"Erkekler çocuk irisidir,kızım!"diye.. Silahını omuzuna vurup az önce bir geyik avlamış gibi kurumla poz keseninden tutun,akşamın alacasında çadırlar sökülür,karavanlar yola düzülürken hala hedef tahtasına atış yapma derdinde olanına,'atıcılık' maharetini gösterme heveslisi ile dolu idi ortalık..hem de her yaştan..ihtiyarı,genci,çocuğu..kaptırmışlar kendilerini,sormayın hallerini.. Bu arada adını hatırlayamadığım bir sürü türlerde atış müsabakaları yapıldı ve sonuçta başarılı olanlara ödül takdimi yapıldı. Festivale ilgi çok olmayınca sadece katılımcıların toplandığı ödül töreninde, alkışlayan da kendileriydi,alkışlanan da..ve neredeyse herkes bir ödül aldı,hatta törenin sunucusu bile..anlayın gerisini.. Hatta bir belediye çalışanı plaketlerden birini almış geziniyordu..Alanda görevli olan oğluna sordum,"Babam bugün hiç atış yapmadı."dedi.. Besbelli festival alanına gelmeyi plaket almak için yeterli sayıp,törenle takdim edilmesi kısmını pas geçmiş muhterem.."Atıcılığıyla" övünür artık.. Dikkatimi çeken bir şey de,atışlar bittikten sonra yerdeki kurşun parçalarını toplamaya çıkan delikanlıydı.Uzun uzun toprakları eşeleyerek parçaları topladı. "Ne yapacaksın bunları?"dedim. "Meslek olmayınca ekmeğimizi çöpten çıkarıyoruz,bunları hurdacıya satıyorum.."dedi. Sabahtan akşama şehrin çöplerini ayıklayanlardan birisiymiş,cam,plastik ne bulursa topluyormuş.Bugün de buraya gelmiş. Beş kilo kadar kurşun parçasıyla dolu kutuyu koltuğuna sıkıştırıp sevinerek gitti. Bence festivalin birincisi de oydu. Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi!(İade edilene dek geçen 62.gün)