Daha Ne Kadar Kitap

Sonuna kadar.. Okumaya devam.. Hele de televizyonda dişe dokunur bir şey yoksa.. Televizyonun mavi ışığının anlamsız görüntülerinde konserve hayallerle vakit kaybetmektense güzel bir kitabın satırları arasında kendi hayallerinin ışığını takip et.. Deyip birkaç kitap daha bitirdim.. Hatta hızımı alamayıp çabuk bitirdiğim için evdeki kitaplardan birini tekrar elime almak zorunda kaldım.. Bu sabah, sonunda açılma kararı verilen okuluma gelip 7 derse girdikten sonra okuyacağım kitapları seçmeye girişeceğim.. Ama önce okuduklarımın hesabını vereyim.. Gencoy Sümer'in üç kitabını bitirdim: Feneryolu Cinayeti

Mavi Kolye

Göl Kıyısındaki Ev

İlk ikisi roman.. Sonuncusu hikaye.. Hepsi polisiye veya gerilim(si).. Velinimet Kırtasiyesi'nde pek beğenmemiş,biraz fazla basit bulmuştum.. Ama romanları fena değildi.. En azından sürükleyici idi.. Aralara attırdığı tuhaf basitlikte cümleler olmasa iyiydi bile diyeceğim.. Mesela mı?.. "Boş bir kutu sessizliğinde oturuyordu." mesela.. Bunun gibi birkaç cümle daha var ki,okuyunca, nasıl yani,diyor insan.. Bu arada romanlarda yaratılan özel dedektif Kerim Ülkü tiplemesi fena değil.. Biraz Hercule Poirot'yu andırmıyor değil ama.. Yine de,Ahmet Ümit'in başkomser Nevzat'ı gibi birkaç romanda daha karşımıza çıkarılabilirse Gencoy Sümer'i de daha sevilebilir bulabiliriz.. Kısaca,polisiye romanlar iyiydi.. Hikayeler vasattı.. Kan Kokusu dışında.. Bitirdiğim son kitapsa Gökçer Tahincioğlu'nun Kiraz Ağacı oldu.. Cezaevlerinde tek kişilik hücreler sistemine geçileceği dönemdeki ölüm oruçlarını o dönem haberlerinden takip etmiştik.. Bu olaylara karışmış gençlerin ikisinin hikayesinden bakarak anlatan bir roman Kiraz Ağacı.. Ölüm oruçlarına yatan ve çok uzun süren bu eylem nedeniyle(300 günden söz ediliyor kitapta)ölümden son anda döndürülen gençlerin bu kez de Korsakoff Sendromuyla karşı karşıya kalmaları işleniyor.. Yani hafızasının çoğunu,bir kısmını veya hepsini kaybedenlerin öyküsü.. Dönemin gerçeklerinden de yararlanıldığı için iç burkan bir romandı..