İki Kitap

Sonunda bitirdim.. Necati Cumalı'nın Viran Dağlar'ı.. Bir süredir elimdeydi.. Adeta bitirmeye kıyamadım.. "Makedonya'nın son Osmanlı beyi,şövalyesi Zülfikar Bey"in hikayesi.. Hem bir bey oğlunun hayatını hem 19.yüzyıl Makedonyasını destansı bir dille anlatmış.. Usta işi bir roman olunca tadını çıkarta çıkarta okuyor insan.. 500 sayfa da gözüne hiç büyümeden.. Romandan bir alınt ile bitireyim.. "Balkan Savaşı üstüne yazılanlar ürkütücüdür.. Kitaplara geçmeyip de savaştan sağ çıkanların anlattıkları daha da inanılmaz gelir savaş nedir görmeyen insanlara.İlk silahlar patladıktan sonra akıllar durdu,yaptığını ettiğini bilmez,ölçemez oldu silah seslerini duyanlar. Kan tutmuştu ordudakilerle birlikte sivilleri de. Çok kan döküldü cephelerde. Cephelerden daha çok cephe gerisinde can aldı savaş. Büyük ,küçük, kadın,çoluk çocuk,yaşlı demeden binlerce kişi süngülendi,ateşe verilen evlerinde öldü."

Viran Dağlar'ın sonuna gelmiştim.. Hafta sonunda biterse diye yanıma kütüphaneden Sevinç Çokum'un Evlerinin Önü adlı hikaye kitabını almıştım.. İyi ki almışım.. Viran Dağlar cuma akşamı bitiverdi.. Evlerinin Önü de hafta sonunda.. Sevinç Hanım'ın kitabı çoktan unuttuğumuz bir dönemi,80 darbesinin az öncesindeki korkulu günleri anlatıyor çoklukla.. Sabah evlerinden çıkan,akşama vuruldu haberi gelen gençleri,duvarlardaki "kahrolsun"ları,hep kapalı olan okulları,hep tedirgin,korkulu ana babaları.. Bu duyguları yansıtmakta çok başarılı olamamış ama.. Bir de milliyetçe ideolojiyi sindirmeye çalıştığı satırlarda da.. Necati Cumalı'nın usta kaleminden sonra biraz sığ geldiğini itiraf edeyim.. Yer yer Füruzan'ın içli,duyarlı,kahırlı insanlarını,incelikli anlatımını andırsa da ondan da uzaktı.. Keşke biraz daha uğraşsa imiş diyerek okudum.. Galata Bahçeleri öyküsünden iki alıntı iliştireyim: "Yunanlılar İzmir'e girdiklerinde çocuktum,dedi.Evlerimizin kapısına birer lamba astırmışlardı.Zorla.Bir gün bozguna uğrarlarsa,kaçarken Türk mahallelerini ateşe vermek için."(Sayfa 95) "Bizimkilerin İzmir'e gelişini bir görecektin!Hep gözümün önünde.Tüm atlar,tepeden tırnağa sırılsıklamdılar..."(sayfa 96)