Bu Bir Veda

Okulumuzun en aktif işleyen iç yapılarından biri kütüphanemizdir.

2001 yılından beri aralıksız olarak, eğitimin sürdüğü her gün hizmet vermektedir.

Her yıl Kütüphanecilik Haftası'nı büyük bir program yaparak kutlarız.

Üstelik her yıl bir tema belirler,her şeyi o tema çerçevesinde şekillendiririz.

Önceki yılın teması 'anı' lardı..

Geçen yılınki 'deneyim'..

Bu yılın teması da 'veda' olsun istedik.

Aralıksız hizmetle geçen 15 yılın kutlama programı...

Son sınıflarımız için son bir söz olsun,tabii bizim için de..

Çünkü bir 'zorunlu rotasyon' lafıdır gidiyor;eğer öyle ise ben ve benim gibi aynı okulda yıllardır çalışan öğretmenlerin zorunlu gidişi söz konusu olacak..

O halde rahmetli Attila İlhan'ın İhtiyarlar Balladı'nda  dediğine benzer söylersek: "Ya son sözümüzü söylemeden gidiverirsek..."

Bu nedenle son sözlerimizi söyleyeceğimiz bir programı az önce sunduk.

712 kitapla aldığımız okul kitaplığı şimdi 2793 kitaba ulaştı.

Okuyucu sayımız 18.500'lerde..

Bir okul kitaplığı olarak tıkır tıkır işleyen bir düzenimiz var,biraz bana bağlı olarak çalışsa da...

Bu bir veda diyerek başladık ve veda şarkılarından yola çıkarak öğrencilerin hepsinin bildiği Hababam Sınıfı filmindeki şarkılardan oluşan bir potpuriye son sınıf öğrencilerinin tamamının oluşturduğu koro ve danslar,oyunlarla ne güzel eğlendiklerine,eğlendirdiklerine şahit olduk.Bir de üzerine her sınıfın ortak yazdığı veda konuşması yine her sınıftan bir öğrenci tarafından yapılınca eğlence daha da koyulaştı.

Sahnede söz alanlar son sınıflardan,izleyenler 11.sınıflardan oluşuyordu.Mesajlar da bir sonraki dönemin son sınıflarına oldu böylece...

Asıl amacımız yaşadıklarının farkında olan,sorumluluk sahibi gençler olduğu için bunu vurgulamaya çalıştık en çok..

Onlara son bir söz olarak Küçük İskender'in şu dizelerini yazıyorum:"Çocukların derilerini ben yüzdüm/Üşürlerse bir vedada /İyi üşüsünler"

Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi !(Adı iade edilinceye kadar geçen 3.gün)