Ya da başka bi şekilde söylersek,Dudaş gitti,Gürkaynak gitti,Şafak gitti,Güneş de dün gitmiş;geriye Yıldız ve Tan kaldı,onlar da hafta sonuna kadar yerle yeksan edilir herhalde..
Bunlar karşımızdaki askeri lojmanların isimleri...ya da isimleriydi,artık böyle bir mekan namevcut..
İyi de sana ne,diyenler için,bunlar benim çocukluğumun ve ilkgençliğimin geçtiği yerler,diyeyim..
İlkokul ikinci sınıftan lise son sınıfa kadar o lojman bölgesinde oturduk,o binaların aralarında oynadık,salıncaklarında sallandık,yanıbaşındaki yüzme havuzunda eğlenenleri izledik..ne çok anımız var..dı...
Sonraki yıllarda da tam karşılarındaki bir apartmanda oturmak ne garip bir tecelli diye düşünmüştük!
Onları pencereden,balkondan her baktığımda görmek o kadar doğal geliyordu ki,şimdi o boşluğu yadırgıyorum doğrusu..Alışkanlık,alıştığın şeylerin yerli yerinde olması ne güzel şey!
Eh,hayat bu,eskiler gidecek ki,yenilere yer açılsın,anılar da bizim zihinlerimizde dolaşıp dursun.
Birgün ortadan kaldırılma sırası bize gelene dek aynısını söyleyip duracağız,şair gibi:'Alıştığımız bir şeydi yaşamak'
Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi!(İade edilene dek geçen 28. gün)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder