Huzurevinde Huzursuzluk...Yine ve Galiba Sonsuza Kadar...Of Ki Of!

Dün akşamüzeri mezarlığa gitmek üzere evden çıkıp yolda da huzurevine uğradım;niyetim geçen gün Sabiha Hanım'a götürdüğüm sümbülü,artık solmuştur,alıp bir mezara dikmekti.

Ona bir kardelen,bir de sümbül götürdüm bu sene..

Geçen sene yaz ortasındayken,bir ziyaretimde"Hanımelleri açtı mı,kızım?" diyerek içimi burkmuştu.Hanımeli götürmüştüm her açtığında ben de..

Çiçekleri çok sevdiği,odası pencere önü ve içi ve yanı ve yemek masasının üzeri, çiçek saksılarıyla dolu olduğu için,çiçek hediye edilmesine çok seviniyor..Neyse,asıl konumuz bu değil şimdi...
Huzurevine gittiğimde kapıdaki yazı dikkatimi çekti.Yönetim kararı olarak bundan sonra ziyaretlerin belirlenen saatler içinde ve salonda yapılabileceği yazıyordu.Nasıl yani..!!

Sabiha Hanım'ın odasına çıktım doğrudan..
Açık olan kapısını tıklattım,gözleri pek iyi seçemediği için,her zamanki gibi seslendim;sesimden tanıdı hemen,"Gel yavrucuğum!"diye seslendi.

Saksıyı almaya geldiğimi söyledim.O ise heyecanla,"Biliyor musun,neler oldu neler!Beni aşağıya yönetimle konuşmaya çağırdılar;ama ne kadar korktum,nasıl heyecanlandım,tansiyonum 22'ye,şekerim 226'ya fırladı!"diye bir çırpıda olanları aktardı.

Mezarlığa hemen gidemeyeceğimi anlayıp biraz oturdum.

Geçen hafta huzurevine gelen ziyaretçiler,yaşlılarla sohbetlerinden edindikleri izlenim doğrultusunda şikayetlerini internette yazmışlar.Kıyamet de kopmuş tabii..

Asıl komik hatta trajikomik olansa;huzurevi yönetiminin,eleştirileri dikkate alarak kendilerine çekidüzen vermek yerine,yaşlıları hizaya çekip,gözdağı vermeye kalkmaları ve odalarda yaşananlar görünmesin diye ziyaretçilerin üst katlara çıkmalarını yasaklayıp,cezaevi uygulamaları getirmeleri..

Hatta bir de günah keçisi bulup,bizi neden şikayet ediyorsun,diye taciz etmeleri..

Neticede hepsi yaşlı ve hasta;yakınları bakmadıkları için oraya getirip bırakıyorlar.Sonrasında da bazıları aranıp sorulmuyor bile..

Ölümden önceki son istasyonda sabırla ve daha acısı KAHIRLA ölümü bekliyorlar.Bunun bilincinde olanların gözlerindeki o çaresizlik ve kabulleniş ifadesi de sizi kahrediyor..bir de bir şey yapamamanın çaresizliği...Of ki ne of!

Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi!(İadeye dek geçen 34.gün)