Bir Gidememe Öyküsü

Tam dört haftadır Genelkurmay'ın Ankara'daki Rehabilitasyon Merkezi'ne ulaşmaya çalışıyoruz.
Geçen sene tiyatro grubumla birlikte gitmiş,güneydoğu gazilerine ve orada tedavi görenlerle,aynı bünyede mevcut olan huzurevi sakinlerine sergilemiştik.
Oyunu sunduktan sonra da gazilerimizin tedavi gördükleri odalarına ziyaretlerde bulunmuş,onlarla tanışmış,sohbet etmiş;bundan da çok memnun olarak ayrılmıştık.
Hatta birkaç gazimizle telefonla görüşmeyi sürdürüyoruz,bayramlarda ya da fırsat buldukça birbirimizin hatırını soruyor,sohbet ediyoruz.
Bu yıl,Çanakkale Zaferi'nin 100.yılı için hazırladığım ve 18 Mart'ta sergilediğimiz tiyatromuzu yine Ankara'daki Rehabilitasyon Merkezi'ne götürmek için girişimde bulunduk,ve iletişim çağındayız ama,acı gerçek ama, bir faksı çekemedik!
Başvuru için dilekçemizi fakslamamız gerekiyor lakin bize verilen faks numarasına iletemiyoruz bir türlü..Telefonla iletişim kurduğumuz görevliler yeni bir faks numarası veriyor,yine mümkün olmuyor ve bu dört kere tekrarlanıyor...
Her iki taraf da fakslarının çalıştığını iddia ediyor ama faks çekilemiyor!
Sonunda bir numaraya faks çekebiliyoruz !Yaşasın ! Ertesi gün bizi arayan bir görevli oyun metnimizi de fakslamamızı istiyor.
Haydi bakalım,faks başı nöbeti yine başlıyor derken,yine bizi arayan bir görevli yeni bir faks numarası veriyor,sorunsuz olarak faksı çekebiliyoruz! Yaşasın,aman ne iyi !..derken,yine bizi arayan bir görevli,oyun metninin elinde olduğunu ama dilekçenin kendisine ulaşmadığını,yeniden fakslamamızı istiyor.Başüstüne !..de o faks numarasına bir türlü iletemiyoruz ki..diye ağlarken, neyseki uğraşa uğraşa bir faks çekebiliyoruz..
Kendilerinin anlattığına da bir şey diyemiyoruz ama biz de bir saat ötedeki bir kuruma gidemiyoruz işte!
Üstelik bu arada zaman geçiyor,son sınıf öğrencileri olan oyun ekibim sabırsızlanıyor haklı olarak..Şimdi üniversite hazırlığının iyice yoğunlaştığı dönemdeler ve ben onları hazır asker durumunda tutuyorum.
Tek derdim de bu değil,oyun için ilçemizdeki Topçu ve Füze Okulu'ndan aldığımız ve iade ettiğimiz kıyafetleri tekrar almamız gerekecek ve ilgili birimde ay sonunda devir teslim olacağı için zamanım kalmıyor, kıyafetleri alabilmek için...
Kısacası geçen dört haftanın sonunda faks başı nöbetinden elde ettiğimiz bir sonuç henüz yok..
Netice olarak çok istediğimiz bir ziyareti ,üzülerek, gerçekleştiremiyoruz gibi görünüyor..
Oysa ne kadar istiyordum ve istiyorduk !
Mail atsaydınız diyenlere not:Mailimiz de alınamadı,daha doğrusu okunamadığı gerekçesiyle tekrar faksa dönüldü.Postayı da onlar önermedi.Kaldık duman içi dağlarda...
Tam Aziz Nesinlik bir durumdayız!

Okulumun adı iade edilsin:Yaşasın Polatlı Lisesi(İade edilene dek geçen 14.gün)